حرفهای روزمره (2). گوگل: “اگر دوست نداری، خب نگو!”
دیروز و وقتی داشتم اکانت جیمیل برای خودم می‌ساختم، نکته‌ای توجهم را به خودش جلب کرد. پاسخ های مربوط به سوال جنسیت تغییر کرده بود:
گزینه‌ی Rather not say (ترجیح می‌دهم نگویم) به گزینه های این پاسخ اضافه شده بود که تا جایی که یادم هست، قبلا چنین اصطلاحی اینجا نبود.
راستی، گوگل که با دقت بسیار بالایی می‌تواند سن و جنسیت ما را حدس بزند، دیگر چه نیازی به پرسیدن این سوال از ما دارد؟
شاید می‌خواهد میزان محافظه کاری یا حتی دروغ گویی ما را هم بسنجد؟
پی‌نوشت. دو لینک مرتبط:
با دیدن این موضوع، یاد مطلبی از وبلاگ علی کریمی عزیز افتادم (+). علی در این نوشته استدلال کرده که بوسیله‌ی تحلیل داده‌های تولید شده توسط ما، شناخت ابزارهای دیجیتال از ما تا چه حد بالاست.
بعد دیدم گویا خودم هم قبلا مطلبی با موضوعی مرتبط نوشته‌ام (که علی در زیر نوشته خود آن را گذاشته).
مطلب موبوط به وقتی بود که بعد از مدتها و برای لاگین در فیس بوک، فیسبوک اجبار کرده بود که عکس پروفایلی برایش بفرستم تا اکانت قفل شده ام را باز کند (+).
با خودم فکر می‌کردم که تا چه مدت دیگر می‌توانیم آزادانه روی زمین زندگی کنیم؟ (اگر به فرض الان آزاد باشیم!)
