تصور کنید موقع ورود به یک مهمانی شلوغ، با سالنی بسیار بزرگ مواجه می‌شوید که در آن برخی افراد توجه تعداد زیادی را جلب کرده و در حال سخنرانی‌اند، و تعداد بسیار بیشتری در حدود ۶۰۰۰ نفر، در میان همهمه‌ای که سراسر فضا را پر کرده، در حال صحبت با یکدیگر هستند: به شبکه اجتماعی توییتر خوش آمدید! برای تحلیل اتفاقاتی که در این تالار پر ازدحام در حال رخ دادن است، می‌توان رویکردهای متفاوتی داشت. به هر حال، یکی از اولین سوالاتی که برای درک بهتر فضا مطرح می‌شود این است که آیا موضوعی وجود دارد که مورد توجه […]

گاهی یک محصول در نقاطی از تاریخ، تغییراتی می‌کند که علاوه بر آینده خود، بر لایه‌های بالاتر صنعت و مصرف‌کنندگان هم تاثیر می‌گذارد. اضافه شدن استوری به اینستاگرام را می‌توان یکی از همین تغییرات جریان‌ساز دانست. بعد از اینکه اینستاگرام، در راستای کپی‌های سریالی از اسنپ‌چت، قالب محتوایی استوری را به این شبکه اجتماعی آورده و در جلب نظر کاربران موفق شد [۱]، شرکت‌های دیگر هم به فکر استفاده از این قالب ارایه پیام افتادند. قبل از همه، فیسبوک متوجه بازخورد مثبت به این ایده شده و آن را به محصولات دیگر خود از جمله واتس اپ اضافه کرد. یوتیوب […]

تعدد پخش بعضی تبلیغات تلویزیونی آنقدر زیاد است که حتی اگر بیننده تلویزیون نباشید، باز هم آن‌ها را به اتفاق در جایی ببینید. تیزر سس بیژن با اسلوگان «بیژن خونت که بیفته دیگه خودت نیستی!» از این نوع تبلیغات است (البته اگر ندیده‌اید، در انتهای نوشته گذاشته‌ام).

نام مجتبی کاشانی (+) را با دو قطعه شعر «قصیده ۲۰۰۰» و «ذهن ما» شناختم. ستایش کار و تلاش در قصیده ۲۰۰۰ و اشاره به اهمیت توسعه مدل ذهنی در قطعه ذهن ما، تا مدتها علاقه به خواندن کتاب‌های شعر او را در من برمی‌انگیخت. به لطف خانه‌نشینی اجباری این روزها، کتاب شعری از او با نام «خویش را باور کن» در طاقچه دیدم و همین کافی بود تا این کتاب، همقدم هر شب من در گام‌های پیش از خواب باشد. بعضی شعرهای در این کتاب جادویی‌اند و جملاتی، بسیار عمیق. درباره مجتبی کاشانی و شعرهای او بعدها بیشتر خواهم […]